همه چیز درباره عمل جراحی فیبروم رحم

شما ممکن است به دلیل شدت علائم ناشی از فیبروم مجبور به انجام جراحی برای دراوردن فیبروم ها شوید. بسیاری از زنان مبتلا به فیبروم هستند اما به درمانی برای آنها نیاز ندارد.
همچنین داروهایی برای کاهش علائم ناشی از فیبروم وجود دارد اما هنگامی که داروها جوابگو نباشند، باید جراحی فیبروم برای برداشتن آنها صورت گیرد. در ادامه این مقاله به انواع عمل جراحی فیبروم، عوارض بعد از عمل فیبروم، بارداری بعد از عمل فیبروم و معایب و مزایای جراحی فیبروم می پردازیم. جهت دسترسی سریعتر به بخشهای مختلف مقاله می توانید از فهرست زیر استفاده کنید.

علت انجام عمل جراحی فیبروم

فیبروم های رحمی توده هایی درون رحم هستند. به این دلیل که این توده ها معمولا سرطانی نیستند، می توانید تصمیم بگیرید که برای برداشتن و جراحی آنها اقدام کنید یا خیر. در صورتی که فیبروم علامتی نداشته باشد و موجب آزار و اذیت فرد نشود، جراحی انجام نمی شود. با این وجود، در صورت موارد زیر بهتر است که جراحی صورت بگیرد:

• خونریزی قاعدگی شدید
• خونریزی و لکه بینی بین دو پریود
• درد و فشار در زیر شکم
• تکرر ادرار
• مشکل خالی نشدن کامل مثانه
• ناباروری
• افزایش احتمال سقط جنین
• درد در هنگام رابطه جنسی

مقاله مرتبط: آشنایی کامل با علائم فیبروم رحمی

انواع جراحی فیبروم

• تخریب اندومتر توسط گرما (اندومتر ابلیشن)
• میومکتومی
• هیسترکتومی

نوع جراحی فیبروم بر اساس گزینه های زیر انتخاب می شود:

• اندازه فیبروم ها
• تعداد فیبروم ها
• محل فیبروم ها در رحم
• تمایل به بارداری

در ادامه به توضیح هر یک از روش های جراحی فیبروم می پردازیم:

اندومتریال ابلیشن

این روش کم تهاجمی، جراحی تخریب کننده پوشش داخلی رحم است و در زنانی بهترین عملکرد را دارد که فیبروم های کوچکی دارند که در نزدیکی داخل رحم واقع شده اند. ابلیشین موجب از بین رفتن فیبروم ها نمی شود بلکه به کاهش شدید خونریزی کمک می کند. همچنین برای زنانی که می خواهند در آینده باردار شوند، مناسب نیست.

اندومتریال ابلیشن را می توان در مطب پزشک یا بیمارستان انجام داد. همچنین می توان این عمل را به همراه جراحی های دیگر نیز انجام داد. در این عمل ممکن است به طور کامل بیهوش شوید یا تنها بی حسی اسپاینال اعمال شوید یا اپیدورال از کمر به پایین را بی حس کند.

در طی عمل جراحی، پزشک ابزار خاصی را در رحم وارد می کند و پوشش داخلی رحم را با استفاده از یکی از روش های زیر می سوزاند:

• جریان برق
• بالنی پر از مایعی داغ
• امواج رادیویی با انرژی بالا
• پروب سرد
• انرژی مایکروویو

در روز عمل می توانید به خانه بروید. زمان بهبود بستگی به نوع ابلیشن انجامی دارد. اندومتریال ابلیشن برای خونریزی شدید ناشی از فیبروم ها موثر و کارامد است.

میومکتومی

میومکتومی، عمل جراحی و برداشتن فیبروم ها است و می تواند موجب کاهش خونریزی و دیگر علائم مرتبط با فیبروم ها شود. این جراحی گزینه ای برای زنانی است که می خواهند در آینده بچه دار شوند یا ترجیح می دهند که رحمشان سالم بماند.

حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد زنانی که عمل میومکتومی انجام می دهند، از شر علائم مرتبط با فیبروم ها راحت می شوند. فیبروم ها پس از جراحی رشد نمی کنند اما ممکن است فیبروم های جدیدی رشد کنند. تا حدود ۴۰ درصد زنانی که این جراحی را انجام می دهند، دوباره نیازمند جراحی به دلیل رشد فیبروم های جدید می شوند.

این نوع جراحی را می توان به سه روشی که در ادامه به توضیح آنها می پردازیم بسته به تعداد، اندازه و محل فیبروم ها انجام داد. این روش های جراحی همگی تحت بیهوشی عمومی یا همان بیهوشی کامل انجام می شوند.

۱- هیستروسکوپی

روش هیستروسکوپی برای زنان دارای فیبروم های کوچک تر و کمتر مناسب است. هیستروسکوپی همچنین می تواند فیبروم هایی که درون رحم رشد کرده اند را بردارد.

در طی جراحی، پزشک یک دستگاه تلسکوپ مانند بلند و باریک و سبک را درون واژن می کند و از طریق دهانه رحم وارد رحم می شود. مایعی درون رحم تزریق می شود تا رحم بزرگتر شده و به پزشک کمک کند تا فیبروم ها را ببیند.

سپس جراح از وسیله ای برای بریدن یا تخریب فیبروم ها استفاده می کند. سپس فیبروم ها با مایع پر کننده رحم تخلیه می شوند. در همان روز انجام هیستروسکوپی، بیمار مرخص شده و به خانه می رود.

۲- میومکتومی شکمی

این روش که همچنین لاپاراتومی نام دارد برای فیبروم های بزرگ مناسب است اما زخم بزرگتری نسبت به دو روش دیگر بر جای می گذارد. برای انجام این روش، جراح برشی را در پایین شکم ایجاد می کند و فیبروم ها را جراحی می کند.

پس از انجام جراحی میومکتومی شکمی، برای یک تا سه روز ممکن است در بیمارستان بستری شوید و بهبودی کامل دو تا شش هفته به طول می انجامد.

۳- لاپاراسکوپی

لاپاراسکوپی برای زنانی به کار می رود که فیبروم های کوچکتر و کمتر دارند. در طی انجام عمل لاپاراسکوپی، جراح برش های کوچکی در شکم ایجاد می کند. دستگاهی تلسکوپ مانند از طریق برش ایجاد شده وارد شکم می شود که به پزشک در دیدن لگن و ناحیه اطراف رحم کمک می کند. وسیله ای دیگر از طریق برش دیگری برای جراحی فیبروم وارد می شود.

جراح ممکن است فیبروم را به قطعات کوچکتری پیش از برداشتن آنها تقسیم کند. جراحی لاپاراسکوپی نیازمند بستری به مدت یک شب در بیمارستان است اما بهبودی آن سریع تر از میومکتومی شکمی است.

بیشتر بخوانید: چه عواملی موجب به وجود آمدن فیبروم ها می شوند

هیسترکتومی

در طی عمل هیسترکتومی، بخشی یا تمام رحم برداشته می شود. این روش زمانی مطرح می شود که فیبروم های زیادی داشته باشید که بزرگ هستند و همچنین قصد بچه دار شدن ندارید.

روش های هیسترکتومی به طور مفصل در مقاله جداگانه ای توضیح داده شده اند اما در ادامه به خلاصه ای از هر کدام از روش های هیسترکتومی می پردازیم:

لاپاراتومی یا هیسترکتومی شکمی: جراح برشی در پایین شکم ایجاد می کند و رحم را خارج می کند.

هیسترکتومی واژینال: جراح رحم شما را از طریق واژن خارج می کند. این روش ممکن است برای فیبروم های بسیار بزرگ قابل انجام نباشد.

هیسترکتومی لاپاراسکوپیک: جراح ابزارهایی را از طریق برش های کوچکی بر روی شکم، وارد شکم می کند و رحم را خارج می کند.

جراح ممکن است تخمدان ها و دهانه رحم رادست نخورده باقی بگذارد که بدین روش بدن شما همچنان هورمون های زنانه را تولید خواهد کرد.

بهبود کامل پس از هیسترکتومی شکمی معمولا یک تا دو ماه طول می کشد. بهبودی پس از هیسترکتومی واژینال و لاپاراسکوپیک سریع تر است.

هیسترکتومی تنها روشی است که فیبروم های رحمی را به طور کامل درمان می کند و علائم ناشی از آن را به طور کامل از بین می برد. با این وجود با این جراحی دیگر قادر به باردار شدن نخواهید بود.

مزایای جراحی فیبروم

جرحی فیبروم می تواند علائم فیبروم ها همچون خونریزی شدید و درد شکمی را از بین ببرد. برداشتن رحم روشی دائمی برای راحت شدن از شر علائم مرتبط با فیبروم است.

عوارض بعد از عمل فیبروم

تمام روش های عمل فیبروم قابل اطمینان هستند اما ممکن است عوارضی نیز داشته باشند که در ادامه آورده شده اند:

• خونریزی
• عفونت
• نیاز به تکرار جراحی
• آسیب به اندام داخلی مانند مثانه یا روده
• ایجاد بافت اسکار در شکم که می تواند موجب چسبندگی اندام ها و بافت ها شود
• مشکلات روده یا مجاری ادراری
• مشکلات ناباروری
• مشکلات در بارداری

لاپاراسکوپی نسبت به لاپاراتومی یا جراحی باز شکمی، خونریزی و مشکلات کمتری را ایجاد می کند.

مقاله مرتبط: آشنایی با انواع فیبروم: فیبروم ساب سروزال، ساب موکوزال و اینترامورال

بارداری بعد از عمل فیبروم

اینکه فیبروم ها چگونه بر باروری شما تاثیر می گذارند بستگی به روش انتخابی جراحی فیبروم دارد. پس از هیسترکتومی دیگر قادر به باردار شدن نیستید. پس از میومکتومی باز هم می توانید باردار شوید.

پس از ابلیشن احتمالا دیگر قادر به باردار شدن نیستید اما باید از روش های جلوگیری از بارداری استفاده کنید زیرا احتمال باردار شدن شما صفر نیست و همچنین به این دلیل که بافت اندومتر که تخمک در آن لانه گزینی می کند برداشته شده است و اگر باردار شوید، احتمال سقط و دیگر مشکلات بارداری بسیار زیاد است.

اگر روشی جراحی فیبرومی را انتخاب کرده اید تا در آینده باردار شوید، باید حداقل سه ماه یا بیشتر برای باردار شدن صبر کنید تا رحم شما به طور کامل بهبود یابد.

نکات نهایی درباره عمل جراحی فیبروم

جراحی فیبروم اغلب می تواند موجب کاهش درد، خونریزی شدید و دیگر علائم ناراحت کننده فیبروم های رحمی شود. این روش ها عوارضی نیز ممکن است داشته باشند و اگر عمل هیسترکتومی را انجام دهید دیگر قادر به بچه دار شدن نیستید. همچنین به شما پیشنهاد می کنیم مقاله درمان قطعی فیبروم رحمی را مطالعه بفرمایید.

بهتر است با پزشکتان درباره گزینه های درمانی مشورت کنید و مزایا و عوارض هر یک از روش جراحی فیبروم را پیش از تصمیم گیری بسنجید. اگر سوالی در مورد فیبروم دارید می توانید در بخش نظرات زیر همین مقاله بپرسید و جواب آن را از خانم دکتر ذاکرین دریافت کنید.

اگر در مورد این مقاله سوال یا ابهامی دارید در بخش کامنتهای زیر همین مقاله با ما در میان بگذارید.